در مدح حضرت علی (ع)
ادامه
سرسلسله جنبان همه کون و مکانی سرخیل بزرگان و امیران جهانی
فرمانده عّالی همه عالمیانی مدح تو چه گویم که چو خورشید عیانی
هر مدح که گوئیم مقام تو شود کم جز انکه بگوییم علی صاحب عالم
روزی که به عالم نه زمین و نه سما بود نه گنبد گردنده گردون سرپا بود
علی بود نگوئید چرا بود چون ذات علی آینه ذات خدا بود
آنروز آینه چرخید و جهان گشت مصوّر تابید به خورشید و فلک گشت منوّر
استادی جبریل امین را تو نمودی برخیل ملائک تو در عرش گشودی
بر قدرت اسلام به عالم تو فزودی چون پیشرو مذهب اسلام تو بودی
از قدرت شمشیر تو قرآن خدا ماند فرمان خدا تا به ابد در همه جا ماند
دانیم که تو آینه غیب نمائی ای قبله عالم که تو خود قبله مائی
ای مظهر خلاق ، تو دریای سخائی دانم به قیامت چو به ما چهره نمائی
از جود ببخشی همه ما به خطایی یکباره بگویی ، نه حسابی نه کتابی
یک روز پی خانه کعبه تو نهادی یک روز در کعبه به مردم تو گشودی
هر کس ز در آمد تو به او اجر بدادی وانگاه در آن خانه ز مادر تو بزادی
تو کیستی اینسان که کنی جلوه نمایی هم زاده این خانه و هم خانه خدائی
بی شبهه و بی ریب به دیدار خدا رفت ز زمین چون به سما رفت پیغمبر اکرم
من هیچ ندانم زکجا تا به کجا رفت آگاه نباشم که چه ها دید و چه ها رفت
دانیم که او آمد و مهمان تو گردید محبوب خدا ریزه خور خوان توگردید
چون نام بلندت ز ثری ت به ثریاست چون لطف عمیم تو خروشنده چو دریاست
چون مهر خداوند ز چهر تو هویداست چون قدرت او از اثر مهر تو پیداست
پس ذات تو ای دوست جز از ذات خدا نیست گر آنکه خدا نیست از او نیزجدا نیست
شد عشق هویدا که تو را ما بشناسیم شده پیدا که تو را ما بشناسیم عالم
شد قلب مصّفا که تو را ما بشناسیم دلها که تو را ما بشناسیم شد کعبه
انصاف نباشد که به ما رخ ننمائی با چهره دلارای ، تو از در ندرائی
چون روشنی مهر تو خورشید جهان است چون مهر تو اندر دل هر ذره نهان است
بیهوده نگویم که چنین یا که چنان است « آنجا که عیان است چه حاجت به بیان است»
عشق تو مرا بس که بر افروخته جانم اینست که از عشق تو دائم به فغا نم
خورشید جهانتاب ز آفاق چو زد سر اسلام به شمشیر تو گردید مقّدر
گفتند در آنروز که شمعی بزند سر زان شمع شود عالم اسلام منّور
پس حامی اسلام از آنروز تو بودی والله که آن شمع دل افروز تو بودی
شیران و پلنگان همه را رام تو کردی روبه صفتان را همه در دام تو کردی
این کار دلیرانه به فرجام تو کردی این خدمت مردانه به اسلام تو کردی
سرها همگی بسته زنجیر تو بودند تنها همگی خسته شمشیر تو بودند
در بدر چو خورشید جهانتاب عیان شد از هیبت شمشیر تو ترسید و نهان شد
مرگ از پی شمشیر تو هر جای دوان شد خون از سر شمشیر تو هر جای روان شد
از امر خدا بود و به فرمان پیامبر کز عتبه دریدی دل و از شیبه زدی سر
در جنگ احد گشت چو اسلام پریشان کفر آمد و یکباره در آویخت به ایمان
تیغ تو در آنروز چنان کرد سرافشان کان جنگ به یثرب بد و خون ریخت به عمان
جبرئیل امین پیک خدا عالی اعلا می داد بشارت که علی گشت معّلا
در غزوه احزاب چو از عمرو زدی سر خشنود شد از کرده تو خالق اکبر
با زور بکندی چو در از قلعه خیبر زد بوسه به بازوی تو آنروز پیامبر
گفتند ملائک همه یکباره ز درگاه لا حول و لا قوة الا بالله
ما عشق پرستیم توکلت علی الله از عشق تو مستیم توکلت علی الله
ما دل به تو بستیم توکلت علی الله از قید برستیم توکلت علی الله
عشق تو به یکباره زدودست زدل غم زیبد که از این عشق کنم فخر به عالم
هرکس که تو را خواست زمان هیچ ندارد تا خواست ترا، قید مکان هیچ ندارد
عشق است دگر سود و زیان هیچ ندارد دریای محبت که کران هیچ ندارد
صد منزل پرخوف به یک گام پریده است راهی بسپرده است و به مقصود رسیده است
ما غرق گناهیم کجا شد کرم تو ما نامه سیاهیم کجا شد کرم تو
با حال تباهیم کجا شد کرم تو ما چشم براهیم کجا شد کرم تو
ایکاش که یکباره تو از در بدرآئی تا چهره دلارای تو بر ما بنمائی
تو پشت و پناه همه تاجورانی فریادرس و دادرس بی پدرانی
تو راهنمای همه گمشد گانی معلوم شد ای وست تو مولای جهانی
تو لطف و کرم بیش به درویش نمائی هرکس که در افتاد تو یاریش نمائی
ای راهنما راهنمائی ز تو دیدیم ای کارگشا کارگشائی ز تو دیدیم
بودیم گرفتار و رهائی ز تو دیدیم ما قدرت بی چون خدائی ز تو دیدیم
این بود که یکباره دل و دین به تو دادیم کندیم دل از مردم و دل بر تو نهادیم
افسرکه به سودای تو هر جای دوان است اشگش ز برای تو به هر گوشه روان است
ای وست مپندار که او چون دگران است ترسد نپذیریش از این دل نگران است
با حالت شرمنده ستاده است بر این در افسرده و پژمرده و حیران و مکدر
جامی است که ترصیع شده آن جام به گوهر هرکس که بنوشد برد از چرخ برین سر
آن جام سرانجام بود در کف حیدر اینست که گفتند به او ساقی کوثر
هرکس چو بخواهد که از این جام بنوشد باید که از این ما و
